Hoe groot moet de hemelwaterput zijn?

De vuistregel in vraag gesteld

Een vuistregel voor de berekening van de grootte van een hemelwaterput in verhouding tot de dakoppervlakte is 50 liter per m² dakoppervlak of 5 m³ per 100 m² dakoppervlak.

Soms worden ook berekeningen gemaakt vertrekkend van hoeveel nuttig gebruik er is – bijvoorbeeld hoeveel toiletten erop aangesloten zijn – om dan te bepalen hoe groot de hemelwaterput zou moeten zijn. Volstaat deze vuistregel nog?

Drinkwater is een hoogwaardig product. We gebruiken het al te vaak voor laagwaardige toepassingen zoals toiletspoeling, irrigatie van gazon, enz. Nochtans is de productie van drinkwater niet zo eenvoudig. Daarvoor moet grondwater opgepompt worden of oppervlaktewater gezuiverd. Door het veranderende klimaat hebben we met lange periodes van droogte te maken waardoor onze grondwaterstanden steeds lager zakken. We zijn dus best zuinig met drinkwater.

Natte periodes houden langer aan en regenbuien kunnen veel heviger zijn dan vroeger. Als we onze regenwaterputten groter maken kunnen we bij hevige regen veel meer regenwater opvangen om langere droogteperiodes te overbruggen. Het houdt dus steek om die traditionele vuistregel in vraag te stellen. Regenwaterputten mogen gerust een pak groter zijn dan die vuistregel voorstelt. In heel wat steden en gemeenten worden verordeningen ook in deze zin bijgesteld.

Maximaal opvangen van hemelwater

Als het even kan proberen we alle hemelwater zoveel mogelijk op te vangen en hebben we daarvoor grote hemelwatertanks voorzien. De vuistregel van 5 m² per 100 m² dakoppervlak is dan een absoluut minimum (tenzij het een vegetatiedak is).

Maximaal gebruiken van opgevangen hemelwater

Toiletten met drinkwater laten spoelen, is niet meer van deze tijd. Sluit toiletten op regenwater aan zodra de gelegenheid zich voordoet. Zorg ervoor dat de opvangcapaciteit van het hemelwater voldoende groot is om ook hevige regenbuien te kunnen opvangen.